A dni mi tak mijają....

Witajcie,
ostatnio miałam dość długą przerwę w pisaniu, brakowało mi tego, ale czułam że w moim życiu nie zmienia się nic, nic się nie dzieje, nie ma o czym niestety pisać.
Po prostu dni mi mijają ...
Ten tydzień na uczelni miałam łatwy, wolny właściwie...
W poniedziałek odwołali mi zajęcia (mam tylko jedną fonetykę), potem we wtorek nie przyjechałam na akwizycje, wolałam posiedzieć ze znajomymi. Czekałam na kolejne zajęcia, ale również nam odwołali. W środę mieliśmy łatwy niemiecki, na których rozmawialiśmy o świętach, potem mieliśmy rozmowę na temat modułu szkolenia pedagogicznego (którego się podjęłam, chociaż nie wiem  czy słusznie). Kolejne zajęcia znowu nam odwołano.
Dziś (tj.czwartek) odwołali wszystkie zajęcia prócz "Speakingu" ale i tak nie pojechałam bo nie opłacało mi się jechać 28 km do Konina na jedne zajęcia. Jutro jednak jadę na aerobik bo ostatnio miałam już za dużo nieobecności, a nie chce mieć obniżonej oceny przez taką błahostkę.
Cały tydzień nie widziałam się z Dawidem, ogólnie odczuwam że Dawid znudził się długością naszego związku, a może mam paranoje? Jestem kobietą, przeżywam wiele rzeczy, a nie powinnam.....Jednakże martwię się. Jesteśmy w związku już prawie 1,5 roku, i powoli mija nam czas zachwytu, poznawania się... Znamy się już sporo, nasze spotkania ostatnio wyglądają podobnie: obiad, kawa, film, czas do domu.... i od nowa. Mało mamy czasu na jazdy gdziekolwiek. Raz od wielkiego dzwonu wybierzemy się na jedzenie do restauracji, rzadko jeździmy na zakupy do Centra Handlowego, bo Dawid nie lubi zakupów.  Moja przyjaciółka mieszka we Wrocku więc rzadko się widujemy, wcześniej widzieliśmy się często, czasami w czwórkę wychodziliśmy na pizzę czy coś.
Nie jest źle, ale nie jest niezwykle. Jest normalnie. Dni mi mijają...